Pomnikiem przyrody nazywamy pojedynczy twór przyrody żywej lub nieożywionej wyróżniający się indywidualnymi cechami spośród pozostałych jej elementów, które nadają mu wartość kulturową, historyczną i krajobrazową (tą formą ochrony obejmuje się również grupy osobliwości przyrodniczych). Najczęściej w ten sposób chroni się stare okazałe drzewa i krzewy oraz formy geologiczne w postaci skałek, jarów, głazów narzutowych, jaskiń, itp. Ochrona pomnikowa nie polega jedynie na zachowaniu objętych nią okazów starych drzew, krzewów, form skalnych i tym podobnych obiektów, ale powinna obejmować również wszystkie związane z nimi organizmy i dynamiczne procesy, którym nieustannie podlegają. Zgodnie z ustawą o ochronie przyrody „na terenach niezabudowanych, jeżeli nie stanowi to zagrożenia dla ludzi lub mienia, drzewa stanowiące pomniki przyrody podlegają ochronie aż do ich samoistnego, całkowitego rozpadu”.

Na gruntach Nadleśnictwa Kozienice znajduje się 166 pomników przyrody. Wśród nich znajduje się 160 pojedynczych drzew, 2 grupy drzew, 3 stanowiska rośliny oraz 1 głaz narzutowy. Wśród pojedynczych drzew udział poszczególnych gatunków przedstawia się następująco: 106 dębów szypułkowych, 10 sosen zwyczajnych, 9 lip drobnolistnych, 7 jodeł pospolitych, 5 olsz czarnych, po 4 sztuki wiązów szypułkowych oraz jesionów wyniosłych, po 3 świerki pospolite, graby oraz jawory oraz pojedyncze okazy dębu bezszypułkowego, klonu zwyczajnego, modrzewia polskiego, buka zwyczajnego, topoli białej i robinii akacjowej. Obie grupy drzew złożone są z dębów szypułkowych, z których jedna złożona jest z 3, a druga z 2 egzemplarzy tego drzewa. Skład pomników przyrody dopełniają trzy stanowiska bluszczu pospolitego oraz głaz narzutowy.

W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa, lecz poza gruntami będącymi w jego zarządzie znajduje się 12 pomników przyrody, w tym 7 grup drzew. Wszystkie te pomniki przyrody składają się z w sumie 365 drzew. Tak pokaźna liczba wynika przede wszystkim z tego, że 318 lip drobnolistnych tworzy jedną grupę drzew, którą stanowią zadrzewienia położone przy drodze krajowej nr 48 pomiędzy miejscowościami Brzóza i Sewerynów zwane „Aleją Sewerynów”.